στώμιξ

-ικος, ἡ, Α

(κατά τον Ησύχ.) ξύλινη δοκός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ανάγεται στη ρίζα στητού ἵστημι*, αλλά εμφανίζει δυσερμήνευτο φωνηεντισμό -ω- (βλ. λ. στοά), έρρινο ένθημα -μ- (πρβλ. στημων, σταμίν) και επίθημα -ιξ (πρβλ. ρωσ. stam-ik)].